اصطلاحات

 عقد

 عقد در لغت به معنی گره زدن است و می توان به شرح زیر تعریف کرد : ” توافق اراده یک یا چند شخص در مقابل یک یا چند شخص دیگر مبنی بر تعهد به انجام امری و یا تملیک مالی.“ بنابراین برای انعقاد هر عقد حداقل اراده دو شخص (حقیقی یا حقوقی) لازم است که این دو اراده بایستی موافق یکدیگر بوده و موضوع آن, انجام تعهد یا انتقال مالی باشد، مانند فروش خانه ای (عقد بیع) یا تعهد یک نقاش به نقاشی یک ساختمان (عقد اجاره اشخاص)

الزامات

 الزام به معنی اجبار بوده و در قانون مدنی در مفهوم مسؤولیت اشخاص در مواردی که توافق قبلی وجود ندارد بکار گرفته شده است. با این توضیح که گاه رابطه حقوقی که بین اشخاص بوجود  می آید در نتیجه توافق، رضایت و مسؤولیتی است که طرفین در انجام تعهدات خود دارند که ریشه عقدی یا قراردادی دارد و سبب ایجاد تعهد اراده و توافق طرفین است.

گاهی الزامی که در انجام امری یا خودداری از انجام کاری پیش می آید ریشه قراردادی یا عقدی ندارد، بلکه شخص بدون آنکه با دیگری عقد یا قراردادی منعقد کرده باشد به لحاظ ارتکاب عملی مسئول شناخته می شود. این نوع مسؤولیت را که مسؤولیت غیر قراردادی هم گفته اند، منشاء ایجاد آن ممکن است شبه عقد، جرم و یا شبه جرم باشد.

تعهدات

 تعهد رابطه ای حقوقی است که به شخص توانایی می دهد که از شخص دیگری مالی را مطالبه و یا انجام یا امتناع از امری را تقاضا کند. به شخصی که حق مطالبه تعهد را دارد ”متعهد له“ و طرف مقابل را ” متعهد “ گویند.

ایقاع

عبارتند از اثر حقوقی که به وسیله یک اراده به وجود میآید، مانند:طلاق، ابراء، اعراض از مالیات و...

انستیتو بانکداران خاورمیانه

گروه پژوهشی حقوقی